ماليات هدف نيست؛ بلکه وسيله و ابزار توسعه اقتصادي و تامين کننده هزينه هاي دولت است. با این تعریف به نظر می رسد اولا دولت باید با برقراري نظام کارآمد، دستگاه ديوان سالاری خود را کوچک کند تا متعاقب آن هزينه هاي جاری دولت نیز کاهش يابد. همچنین اگر برخی واحدهای تجاری، صنعتی و به ويژه واحدهای کوچک توانستند بدون استفاده از کمک و مساعدت دولت و بانکها، چند نفر را در کارگاههای کوچک خود به کار مشغول کنند، سازمان امور مالياتي نیز نباید بر اخذ مالیات مضاعف از آنها اصرار ورزد.

از سویی یکی از ويژگي يک نظام مالياتي کارآمد، عدالت مالياتي است. اين عدالت که در نظام مالياتي به عدالت افقي یا اخذ يکسان ماليات از درآمدهاي يکسان نامیده می شود، راهکاری جز توسل به مالیات ستانی ندارد، اما باید توجه کند که توسل به مالیات ستانی عدالت عمودی یا اخذ ماليات بيشتر از دارندگان درآمد بالاتر موسوم است، اساسا هيچگاه در ايران به طور جدي از سوی قانونگذار مورد توجه قرار نگرفته است.

بنابراين موديان مالياتي عموما دستگاه ماليات ستاني را همچون داروغه و گزمه تلقي مي کنند. اما در مورد موضوع جامع نگری معافیت های مالیاتی از طریق اعمال مالیات با نرخ صفر، باید گفت که با اعمال نرخ صفر مالیاتی از فردای روز اعمال قانون جدید هر شرکتی با دریافت مجوز پروانه بهره برداری مدعی استفاده از نرخ صفر مالیاتی خواهد شد. اما چنانچه دولت علاقه مند بود از طریق استفاده از ابزار مالیاتی، سرمایه گذاران را تشویق به سرمایه گذاری کند و صف بیکاری را بشکند، بهتر بود که به طور رسمی برخی از مناطقی را که نرخ بیکاری آن بسیار بالاست مشمول معافیت اعلام می کرد

بدون شک اجرای هر سیستم جدیدی چالش های خاصی را به وجود خواهد آورد. از همین رو،سـازمان مالیاتی باید با آموزش فراگیر کارکنان خود و اطلاع رسانی های مستمر، اعتماد مودیان مالیاتی را نیز جلب کند، برای اینکه ماموران مالیاتی از اجتهاد مالیات خودداری کنند و سیسـتم خوداظهاری مالیاتی را تشویق کنند تا مردم براساس خدماتی که دولت ارائه می دهد علاقه مند به پرداخت مالیات شوند. اصولا طراحی سیستم های مالیاتی باید ساده و آسان اما غیرقابل تفسیر باشد.